Van dierentuin tot jungle

We zijn alweer een paar weken verder en ik heb veel te veel te vertellen. Er staat jullie daarom ook een flink verhaal te wachten. De afgelopen weken ben ik actief bezig geweest om vanalles te bezichtigen. De titel zegt al genoeg. Ik ben namelijk van het ene uiterste naar het andere uiterste gegaan. Jullie zullen ondertussen wel benieuwd zijn naar wat ik dan allemaal beleefd heb.

Het begon allemaal in het weekend van zes februari. Ik was het weekend alleen thuis en had echt zin om iets te gaan doen. Alleen thuis zitten is ook maar niks. Ik ben dus met twee Belgische meiden op pad geweest. Zaterdag zijn we gezellig wat gaan drinken en hebben we door de palmentuin gelopen. Dat is een tuin met allemaal zeer grote palmbomen bij elkaar. Het was een gezellige dag. Die avond stappen en de volgende dag weer op tijd naar Fort Zeelandia voor een rondleiding. Fort Zeelandia staat aan de waterkant en verdedigde vroeger de stad en zorgde ervoor dat er geen indringers binnen konden komen. Het was heel leuk om die rondleiding mee te maken. Je leert dan nog meer over de geschiedenis van Suriname. Na de rondleiding zijn we naar Paramaribo-Zoo geweest. Eindelijk konden we van dichtbij de dieren zien die in Suriname leven. Verschillende soorten apen, kaaimannen (kleine krokodillen), papagaaien, miereneters, slagen enz enz. Na een vermoeiende dag ben ik me lekker af gaan koelen in het zwembad. Heb een heerlijk weekend gehad die werd afgesloten met een etentje.

Het weekend daarna stond meer in het teken van de verjaardag van een huisgenootje en haar afscheid. Ze was die zaterdag jarig. Dus de vrijdagavond zijn we haar verjaardag in gaan luiden met een avond stappen en de dag erop werd haar verjaardagfeest bij ons thuis gevierd. Het was een leuk feest met Surinamers en Nederlanders. De zondagavond zijn we nog met ons huis een trip gaan maken. We zijn met z'n allen kaaimannen gaan spotten. Kaaimannen zijn een soort van kleine krokodillen. Het was een super vette trip. We gingen met een smal bootje op pad. Super goed ingepakt, want het krioelde van de muggen. Je werd zelfs door je kleren heen gestoken. Toen we uiteindelijk bij de plek waren aangekomen was het heel stil rondvaren op zoek naar kaaimannen. Je zag ze in de verte wel zitten, te zien aan de rode ogen die boven het water uitkwamen. Maar om er echt een te vangen heb je meer geduld nodig. Het vangen was wel spannend hoor. Onze bootsman voor op de boot zoekend naar de kaaiman en dan greep hij opeens in het water en had hij er één beed. Toen begon het avondtuur pas echt, want we mochten hem vasthouden en ermee op de foto. Een kaaiman met een stiekje om zijn bek is toch niet iets wat je heel graag vast wilt houden. Maar ik heb me er toch maar overheen gezet en heb er twee keer één vast gehouden. Dat was wel super vet hoor, maar ik was ook weer blij toen ik hem weer af mocht geven. Nadat we er drie gevangen hadden zijn we weer terug gevaren. Het was een hele heldere avond, dus we vaarden onder de sterrenhemel. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. De sterrenhemel stelt in Nederland echt niks voor.

Twee dagen later was mijn volgende trip alweer gepland. Ik wilde heel graag nog wat verder naar het binnenland. Zodoende ben ik vorige week dinsdag t/m vrijdag naar Blanche Marie geweest. Een waterval ten westen van Suriname. Ik ging samen met een meisje dat ik in Suriname heb leren kennen en twee gidsen. Onze gidsen waren echte jungle mensen. Ze konden de geluiden van verschillende dieren nadoen en wisten precies waar welke dieren te vinden waren.
Dinsdags zijn we om acht uur vertrokken op weg naar Apoera. Apoera ligt tegen de grens van Brits Guyana. De reis was lang maar super mooi. We hebben de hele weg dichtbegroeide jungle om ons heen gezien en af en toe stopten we even om vogels of apen te spotten. We hebben zelfs apen op de weg zien zitten en een wezel over zien rennen. Ik heb de hele weg mijn ogen uit gekeken hoe mooi de natuur is. Het is moeilijk uit te leggen. Rond half zeven waren we in Apoera aangekomen. Ik kon net zo goed naar Nederland vliegen, want daar doe je net zo lang over. Maar toch maak ik dan liever zo'n reis waar je een hoop kan zien en de tijd voorbij vliegt. Die avond nog gezellig wat gezeten voordat we ons bed indoken.
De volgende ochtend zijn we alweer vroeg vertrokken. We zijn eerst een rondje door Apoera gaan rijden. Dat is een groot dorp opgetrokken uit de jungle. Je ziet overal huisjes staan met daartussen de jungle. Een leuk gezicht. Nadat we ons rondje hadden gereden zijn we naar een dorp gegaan waar nog echte indianen wonen. Denk alleen niet dat ze nog met hoofdtooien lopen. Ze leven alleen nog echt van het jagen en hun kostgrondjes. Aan de haren van de mensen is ook te zien dat ze indianen zijn. Was wel leuk om een rondje te mogen lopen in dit dorp. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Blanche Marie. De weg naar onze accomodatie had echt zijn charme. We moesten door een smalle weg waar net een auto doorheen kon. De ramen moesten dicht, want anders hingen de takken naar binnen. We hadden ondertussen ook een oerwoud in onze auto. Omdat het die dag ervoor geregend had, hadden we ook nog grote plassen waar we doorheen moesten. Uiteindelijk zijn we goed en wel bij onze accomodatie aangekomen. De accomodatie lag aan een rivier met aan de andere kant de jungle waar af en toe apen te zien waren. Helaas was de accomodatie van een plachtig resort veranderd in een verwaarloosde accomodatie. Echt heel jammer, want het was echt een prachtige plek. We hebben die middag nog heerlijk gezwommen in de rivier en hebben toen ook reuzenotters mogen spotten. Echt een super mooi gezicht. Na het zwemmen hebben we nog lekker samen gezeten en zijn we voor de eerste nacht in onze hangmat gaan slapen. Die avond en nacht regende het flink, dus we konden ook niet veel anders dan thuisblijven.
Die morgen was iedereen al vroeg wakker door het ochtendlicht. We zijn toen naar Blanche Marie geweest. Daar draaide het natuurlijk allemaal om. Blanche Marie is een waterval midden in de jungle. We moesten ongeveer een kwartiertje door de jungle lopen voordat we er waren. Blanche Marie was echt een super mooi gezicht. Door het vele water wat er die dagen was gevallen, hadden we al een iets vollere waterval. In de lange regentijd is hij namelijk mega. We zijn lekker het water ingegaan en hebben ons laten masseren door de waterval. Ik had echt het gevoel de grond in te worden geduwd door de kracht van de waterval. Ik vond Blanche Marie echt geweldig en was ook niet zomaar weg te krijgen. Na een tijdje zijn we terug gelopen, hebben wat gerelaxt in onze hangmat en hebben heerlijke verse kokosnoten gegeten. Omdat het ook die avond weer regende, konden we helaas geen nachtdieren meer gaan spotten. Wel hebben we spekjes gebakken boven het vuur.
Na weer een avond in de hangmat te hebben geslapen, zijn we de volgende ochtend weer terug naar Paramaribo gereden. Het was een heel avontuur. Het begon al op de weg van onze accomodatie terug naar de doorgaande weg. Het had zoveel geregeld dat de weg glad was geworden, waardoor het moeilijk was om de heuvels op te komen. We gingen daarom met een rotvaart die heuvel op. Ik heb vol spanning in de auto gezeten of het wel zou lukken. Verder liep de tocht goed. We hadden onderweg nog vele aapjes, vogels en slangen gespot. Ik heb zelfs een slang vast gehouden. We zouden ook lekker op tijd in Paramaribo zijn. Maar op één moment veranderde dat helemaal. We kwamen met onze auto op een modderglijbaan terecht en belanden in de berm. En uit een modderberm kom je niet meer zo makkelijk uit. Met veel moeite en hulp van een andere auto zijn we eruit gekomen. Het nadeel was alleen dat de motor kapot was gegaan door de inspanning. Ze hebben hem proberen te maken, maar we moesten uiteindelijk toch een auto zoeken die ons wilde trekken. Na een lange tijd in de hitte van de zon gewacht te hebben en uit verveling met een gevangen schildpad gespeelt te hebben kwamen we uiteindelijk uit bij een oplegger met boomstappen. Onze auto is toen vast gemaakt aan een mega boomstam. Zo zijn we misschien wel twee uur lang getrokken. Het was lang, maar wel een avontuur. Door de tocht waren we helemaal bruin geworden van het bauxiet (bruin zand op de weg), want we konden de ramen niet dicht doen tegen de stof van de weg. We hadden wel een mooi kleurtje gekregen. Helaas ging het er wel meteen weer af na een douchebeurt. Uiteindelijk kwamen we aan bij een dorp waar we onze auto hebben geparkeerd en op werden gehaald. Na een lange dag was het avontuur uiteindelijk aan zijn einde gekomen.

Afgelopen zondag heb ik pap en mam van het vliegveld gehaald. Het was echt leuk om ze weer te zien. Ze hadden een goede vlucht gehad (ondanks een uur vertraging). We hebben diezelfde avond zelfs nog Surinaams gegeten aan de Surinamerrivier. Ze hebben het erg naar hun zin en vinden het prachtig. Ze vinden het wel warm, maar kunnen gelukkig afkoeling zoeken in hun zwembad. Ik ben ondertussen begonnen aan mijn laatste week bij het kinderhuis. Ik vind het echt jammer en ga die kinderen nog missen hoor. Ik heb het daar zo naar mijn zin gehad en heb echt een band met de kinderen opgebouwd. Ik zal de tijd daar niet snel vergeten en ik hoop dat zij mij ook niet snel zullen vergeten. Deze week zal ik mijn vrijwilligerswerk afsluiten en zal ik aan mijn laatste anderhalve week vakantie beginnen. We hebben veel gepland staan, dus jullie zullen nog wat te lezen krijgen.

Veel groetjes van ons allen en tot snel.

Jiske